مدیریت عدم قطعیت با استفاده از ریاضیات بازه ای و محاسبات دانه ای در ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای

زلزله یکی از مخرب­ترین بلاهای طبیعی در مناطق شهری به حساب می­آید و به دنبال آن آسیب­پذیری فیزیکی و انسانی را به همراه خواهد داشت. یک روش برای کمک به کاهش آسیب­پذیری، تهیه نقشه آسیب­پذیری لرزه­ای است. با توجه به اینکه میزان آسیب­پذیری هر منطقه به معیارهای متعددی  از جمله شدت زمین­لرزه، شیب زمین، تعداد طبقات و قدمت ساختمان وابسته می­باشد، ارزیابی آسیب­پذیری فیزیکی­ یک مسئله تصمیم­گیری چند معیاره می­باشد. از جمله مهم­ترین منابع عدم قطعیت در تعیین میزان آسیب­پذیری هر حوزه آماری، عدم قطعیت مربوط به نظرات کارشناسان می­باشد. اگر عدم قطعیت به درستی مدیریت نشود، نقشه آسیب­پذیری لرزه­ای قابل اطمینان نخواهد بود. هدف اصلی این مقاله مدیریت عدم قطعیت موجود در مسئله آسیب­پذیری لرزه­ای با استفاده از ریاضیات بازه­ای، الگوریتم ژنتیک و محاسبات دانه­ای می­باشد. در این مدل برای کاهش عدم قطعیت موجود در کلاس تصمیم­گیری مرتبط با  نظرات کارشناسان، از دو روش استفاده شده است. یک روش استفاده از نظرات چندین کارشناس در حوزه­های مرتبط و دیگری از ریاضیات بازه­ای که یک راهکار مناسب جهت مدیریت عدم قطعیت ناشی از عوامل انسانی در مسائل تصمیم­گیری چند معیاره می­باشد و  با توجه به دانش محدود کارشناسان، نظرات آن­ها دقیق نمی­باشد. بنابراین در این تحقیق نظرات کارشناسان با استفاده از محاسبات بازه­ای ارائه می­شوند. برای رفع ناسازگاری بین نظرات کارشناسان از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است تا یک مقدار قابل اطمینان برای کلاس تصمیم­گیری درجه آسیب­پذیری حوزه­های آماری حاصل شود. از محاسبات دانه­ای به همراه یک جدول اطلاعات، یک مجموعه قوانین با حداقل ناسازگاری استخراج می­شود. برای بررسی دقت مدل از شاخص کاپا استفاده شده است. در پایان نقشه­ آسیب­پذیری فیزیکی شهر تهران با دقت 76%  تهیه شده است.